Τίτλος: Κάρολος Κουν
Θέση: Πεσμαζόγλου 5, Στoά του Βιβλίου
Έτος Κατασκευής: 1987
Υλικό Κατασκευής: Ορείχαλκος
Καλλιτέχνης: Χρήστος Καπράλος
Η προτομή βρίσκεται στην είσοδο του Θεάτρου Τέχνης, εντός της στοάς. Αναπαριστά τον Κάρολο Κουν σε ώριμη ηλικία, με το κεφάλι ελαφρά στραμμένο και ένα ελαφρό μειδίαμα. Στην πρόσοψη της βάσης η εγχάρακτη επιγραφή αναφέρει: «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ 1908 - 1987».
Ο Κάρολος Κουν (Προύσα, 1908 - Αθήνα, 1987) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες του Θεάτρου. Το 1928 μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει Αισθητική στη Σορβόννη και το 1929 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, αφού διορίστηκε καθηγητής Αγγλικών στο Κολλέγιο Αθηνών. Με τους μαθητές του ανέβασε την πρώτη θεατρική του παράσταση, «Το τέλος του ταξιδιού», του Σέριφ. Επηρεασμένος από τη συναναστροφή του με τον Φώτη Κόντογλου, το 1934 ίδρυσε τη «Λαϊκή Σκηνή», η οποία λειτούργησε μέχρι το 1938.
Το 1942 ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης και τη Δραματική Σχολή, στην οποία μαθήτευσαν οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες και ηθοποιοί της μεταπολεμικής γενιάς. Εγκαινίασε τη μορφή του κυκλικού θεάτρου το 1954 και παρουσίασε πρώτος στο ελληνικό κοινό καινούργια ρεύματα του ξένου μεταπολεμικού ρεπερτορίου, όπως Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Πίντερ, Ντάριο Φο κ.ά. Παράλληλα σκηνοθέτησε έργα πολλών νέων ελλήνων συγγραφέων, όπως Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη, Κεχαϊδη, Αναγνωστάκη κά. αλλά και έργα αρχαίων τραγικών ποιητών. Το 1959 ανέβασε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, παράσταση που θεωρήθηκε σκανδαλώδης λόγω της πρωτοποριακής της μορφής. Πραγματοποίησε περιοδείες σε χώρες του εξωτερικού κι έλαβε μέρος σε διεθνή φεστιβάλ, κυρίως με παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Ο Χρήστος Καπράλος (Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, 1909 – Αθήνα, 1993) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα. Γιος αγροτικής οικογένειας, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και συνέχισε σπουδάζοντας γλυπτική στο Παρίσι. Το 1940 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1963 έστησε το προσωπικό του εργαστήριο στην Αίγινα.
Επίκεντρο της γλυπτικής του υπήρξε από την αρχή η ανθρώπινη μορφή. Χρησιμοποιώντας αρχικά τον πηλό, το γύψο, την πέτρα και το μάρμαρο φιλοτέχνησε μεμονωμένα γλυπτά ή σειρές, που απέδωσε ρεαλιστικά, έχοντας ως πηγή έμπνευσης την ελληνική γλυπτική της αρχαϊκής, κυρίως, περιόδου. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 στράφηκε σε συνθέσεις μοντέρνες, αφαιρετικές, όχι όμως εντελώς ανεικονικές. Χρησιμοποιώντας μια δική του τεχνική, δημιούργησε έργα από ελάσματα χαλκού που έχουν ως πρότυπο τον εξπρεσιονισμό, το σουρεαλισμό ή το φουτουρισμό. Ενδιαφέρθηκε επίσης για αντικείμενα καθημερινής χρήσης και μορφές ζώων, και χρησιμοποίησε το ξύλο για να δημιουργήσει συνθέσεις εμπνευσμένες από τη μυθολογία, την ιστορία και τη χριστιανική παράδοση.
Οι δημιουργίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Από το 1995 το εργαστήριό του στην Αίγινα λειτουργεί ως μουσείο.
- http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BD (προσπ. 15/05/2015).
- http://www.theatro-technis.gr/ (προσπ. 15/05/2015).
- http://www.sansimera.gr/biographies/115 (προσπ. 15/05/2015).
- http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%82 (προσπ. 15/05/2015).
- http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=604&artist_id=4735 (προσπ. 15/05/2015).
- http://www.edutv.gr/deyterobathmia/smili-kai-petra-20os-aionas-xristos-kapralos (προσπ. 15/05/2015).
Φωτογράφος: Έλση Καΐλη