Τίτλος έργου: Αντιστράτηγος Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος
Θέση: Πλατεία Αγίου Θωμά
Έτος Κατασκευής: 1970
Υλικό Κατασκευής: Ορείχαλκος
Καλλιτέχνης: Θανάσης Απάρτης
Ορειχάλκινη προτομή του στρατιωτικού με στολή που εδράζεται σε ψηλή μαρμάρινη βάση, μειούμενη άνωθεν, πάνω σε δίβαθμο βάθρο.
Ο Αντιστράτηγος Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος γεννήθηκε το 1891 στη περιοχή των Καλαβρύτων. Κατατάχτηκε ως εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους. Μετά την ολοκλήρωση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων συνέχισε σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως αξιωματικός έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία και τον Ελληνοιταλικό Πόλεμο. Μετά την Απελευθέρωση του 1944 διετέλεσε πρώτος Στρατιωτικός Διοικητής Αθηνών. Στην συνέχεια θήτευσε ως Αρχηγός ΓΕΣ και Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου.
Ο Θανάσης Απάρτης γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 24 Οκτωβρίου 1899. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μεταροντενικής γαλλικής γλυπτικής στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, αναπτύσσοντας στα έργα του ένα ανθρωποκεντρικό προσωπικό ύφος και μια μνημειακή απεικόνιση των μορφών. Μετά την καταστροφή της Σμύρνης, η οικογένεια του Απάρτη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σε νεαρή ηλικία έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε με επιχορήγηση της Έλενας Βενιζέλου στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού κοντά στους γλύπτες Πολ Λαντοβσκί και Μπουσάρ. Στη συνέχεια, τελειοποίησε τις τεχνικές του στις Ακαδημίες του Παρισιού. Ο Απάρτης εργάστηκε συνολικά στο Παρίσι και σε δύο περιόδους επί τριάντα δύο χρόνια (1919 – 1940 και 1945 – 1956). Το 1940 επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1961 εκλέχθηκε καθηγητής και δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ το 1967 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Παρισιού. Έλαβε τις τιμητικές διακρίσεις του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία, 1939) και του Ταξιάρχη του Φοίνικα (1960). Παρουσίασε πολλές φορές τα έργα του στο Παρίσι και στην Αθήνα σε ομαδικές ή ατομικές εκθέσεις, ενώ το 1950 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας. Πέθανε στην Αθήνα την 1 Απριλίου 1972.
Ο Θανάσης Απάρτης γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 24 Οκτωβρίου 1899. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μεταροντενικής γαλλικής γλυπτικής στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, αναπτύσσοντας στα έργα του ένα ανθρωποκεντρικό προσωπικό ύφος και μια μνημειακή απεικόνιση των μορφών. Μετά την καταστροφή της Σμύρνης, η οικογένεια του Απάρτη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σε νεαρή ηλικία έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε με επιχορήγηση της Έλενας Βενιζέλου στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού κοντά στους γλύπτες Πολ Λαντοβσκί και Μπουσάρ. Στη συνέχεια, τελειοποίησε τις τεχνικές του στις Ακαδημίες του Παρισιού. Ο Απάρτης εργάστηκε συνολικά στο Παρίσι και σε δύο περιόδους επί τριάντα δύο χρόνια (1919 – 1940 και 1945 – 1956). Το 1940 επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1961 εκλέχθηκε καθηγητής και δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ το 1967 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Παρισιού. Έλαβε τις τιμητικές διακρίσεις του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία, 1939) και του Ταξιάρχη του Φοίνικα (1960). Παρουσίασε πολλές φορές τα έργα του στο Παρίσι και στην Αθήνα σε ομαδικές ή ατομικές εκθέσεις, ενώ το 1950 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας. Πέθανε στην Αθήνα την 1 Απριλίου 1972.
- Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1901–2001, ΔΙΣ/ΓΕΣ
- http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82
Φωτογράφος: Έλση Καϊλη