Τίτλος έργου: Γεώργιος Παπανικολάου
Θέση: Μικράς Ασίας 75 – Είσοδος Ιατρικής Σχολή Αθηνών
Έτος Κατασκευής: Αχρονολόγητο
Υλικό Κατασκευής: Μάρμαρο
Καλλιτέχνης: Νίκος Σοφιαλάκης
Μαρμάρινη προτομή του διακεκριμένου ιατρού που εδράζεται ερμητικά σε ισοσκελισμένη με την σύνθεση βάση.
Ο Νίκος Σοφιαλάκης μαθήτευσε κοντά στο νεοκλασσικό γλύπτη Γεώργιο Μπονάνο. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Κληροδοτήματος Αθηνάς Σταθάτου, και εισήλθε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου το 1938, όπου και μαθήτευσε κοντά στον Καθηγητή Μιχάλη Τόμπρο. Η καλλιτεχνική πορεία του Σοφιαλάκη ξεκίνησε όσο ο ίδιος ήταν ακόμη φοιτητής στην Σχολή Καλών Τεχνών, με τη συμμετοχή του στην Πανελλήνιο Καλλιτεχνική Έκθεση του 1940 στο Ζάππειο με τη γύψινη μελέτη Κεφαλή Νέου, αλλά και με τη συμμετοχή του σε ομαδικές εκθέσεις, όπως την Επαγγελματική Έκθεση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το 1943. Στην Έκθεση Παρνασσού του 1945, ο Σοφιαλάκης είχε την τύχη να γνωρίσει τον μεγάλο Κρήτα συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος εντυπωσιάστηκε τόσο από τον νεαρό καλλιτέχνη, που του ζήτησε να ποιήσει δυο εμπνεύσεις του με ιδιαίτερη σημασία. Το 'Σκλαβωμένο Ελληνόπουλο' και τον 'Πάσσαλο της Αγιάς' . Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Σοφιαλάκης άρχισε να ταξιδεύει και να συμμετέχει σε μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα καλλιτεχνικά γεγονότα της εποχής, καθιερώνοντας τον εαυτό του ως έναν από τους πιο διακεκριμένους Έλληνες καλλιτέχνες.
Ο Γεώργιος Παπανικολάου σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1907 μετέβη στη Γερμανία όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας υπό τους καθηγητές Χαίκελ και Βάισμαν. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου και άρχισε τις βιολογικές έρευνες. Μετά την ανακήρυξή του σε διδάκτορα του Πανεπιστημίου επέστρεψε στην Αθήνα το 1910 εργάσθηκε στο ωκεανογραφικό ινστιτούτο του Πριγκιπάτου συμμετέχοντας στην ομάδα ωκεανογραφικής εξερεύνησης του Πρίγκιπα του Μονακό (1911). Επανερχόμενος στην Ελλάδα συμμετείχε των Βαλκανικών πολέμων και το 1913 αναχώρησε για τις ΗΠΑ. Ο Παπανικολάου στράφηκε σε προβλήματα αναπαραγωγής σχετιζόμενα με τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, τον καθορισμό του φύλου, τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων, καθώς και των φυλετικών ορμονών.Το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες προς μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας.Ο Παπανικολάου έγινε ο θεμελιωτής νέου επιστημονικού κλάδου της «αποφολιδωτικής κυτταρολογίας» βασιζόμενη ακριβώς στη μελέτη των αποφιλιδουμένων κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες αυτού. Η μέθοδος αυτή που έλαβε προς τιμή του την ονομασία «Μέθοδος Παπανικολάου» και κατά συγκοπή «Τεστ Παπ» άνοιξε ευρείς νέους ορίζοντες στην ιατρική έρευνα στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία ειδικότερα για τον καρκίνο. Ο Παπανικολάου τιμήθηκε με πλείστες διακρίσεις μεταξύ των οποίων είναι το μετάλλιο Τιμής της Αμερικανικής Εταιρίας Καρκινολογίας το 1952.
Φωτογράφος: Έλση Καϊλη