Τίτλος: Νικόλαος Πλανάς
Θέση: Λ. Βουλιαγμένης & Κασομούλη
Έτος κατασκευής: 1940
Υλικό Κατασκευής: Μάρμαρο
Καλλιτέχνης: Νικόλαος Γεωργαντής
Η στήλη έχει ύψος 1,80μ και είναι τοποθετήθηκε πάνω στον τόπο ταφής το 1940 με συνδρομές των πιστών. Βρίσκεται σε τρίβαθμο μαρμάρινο βάθρο με επίστεψη ένα τετράπλευρο τεμάχιο μαρμάρου με σταυρό στην κορυφή. Στην πρόσοψή της περιέχει εκμαγείο του προσώπου του Νικολάου Πλανά. Η στήλη περιβάλλεται από σιδερένιο κιγλίδωμα. Σήμερα η σύνθεση αποτελεί ένα μνημειακό κενοτάφιο, αφού μετά την αγιοποίηση του Νικολάου Πλανά τα οστά μεταφέρθηκαν σε λάρνακα εντός του ναού. Σε ένθετο μαρμάρινο πλαίσιο αναγράφεται: «ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ, ΙΕΡΕΥΣ, 1858-1932». Στην ανώτατη βαθμίδα του βάθρου είναι χαραγμένη η επιγραφή: «Η ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΟΔΟΥ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΕΣΤΗΣΕΝ».
Ο Νικόλαος Γεωργαντής (1883 – 1947) ήταν Έλληνας γλύπτης, ο οποίος γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με δάσκαλο τον Γεώργιο Βρούτο. Στη συνέχεια τελειοποίησε τις σπουδές του στην Ακαδημία Γκράντ Σωμιέρ (Academie de la Grande Chaumiere) και τη Σχολή Καλών Τεχνών (Ecole des Beaux Arts) στο Παρίσι.
Ο Γεωργαντής είχε χρηματίσει πρόεδρος του Επαγγελματικού Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου ως το θάνατό του, το 1947. Τιμήθηκε με το παράσημο των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου. Κόρη του Νικολάου Γεωργαντή ήταν η γλύπτρια Λουκία Γεωργαντή (1919 – 2001).
Ο Γεωργαντής επιδόθηκε κυρίως στην κατασκευή ταφικών μνημείων και ηρώων, αλλά είχε φιλοτεχνήσει επίσης ανδριάντες και προτομές.
Ο Νικόλαος Πλανάς γεννήθηκε στη Νάξο το 1851. Το 1884 χειροτονείται πρεσβύτερος στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι όπου συνήθιζε να συνψάλλει με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Αμέσως τοποθετείται εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμωνα Ιλισού. Ο αγαπητός του χαρακτήρας κερδίζει τους πιστούς αλλά γεμίζει ζήλεια τον έτερο εφημέριο του ναού. Με αυτή του την εμμονή καταφέρνει να την μετάθεση του Νικολάου Πλανά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη τον Κυνηγό επί της Λ. Βουλιαγμένης. Το ποιμαντικό του έργο στην περιοχή είναι κάτι παραπάνω από υποδειγματικό. Με δικούς του πόρους συντηρούσε πολλές άπορες οικογένειες της ενορίας. Ενώ την περίοδο των βαλκανικών πολέμων είχε ορίσει τακτικό βοήθημα σε ορφανά και χήρες. Η πνευματικότητά του, ο χαρακτήρας του και ο χριστιανικός τρόπος ζωής τον κάνουν γρήγορα σεβαστό και αγαπητό ιερέα σε όλη την Αθήνα. Ο Νικόλαος Πλανάς πεθαίνει τον Μάρτιο του 1932 μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Η Εκκλησίας της Ελλάδος τον ανακήρυξε Άγιο το 1992. Το εκκλησιαστικό συμβούλιο μετά από αίτημα των ενοριτών του Αγ. Ιωάννη Κυνηγού πείθει τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο η ταφή του Νικολάου Πλανά να γίνει στην αριστερή πλευρά του ναού δίπλα στη Λ. Βουλιαγμένης.
- Δ. Φερούσης, Ο παπακαλόγερος Νικόλας Πλανάς – Ο Άγιος Ποιμένας, Αποστολική Διακονία, Αθήνα: 2012
- Ζ. Αντωνοπούλου, Τα γλυπτά της Αθήνα – Υπαίθρια Γλυπτική1834-2004, Εκδόσεις Ποταμός, Αθήνα: 2003
- http://el.wikipedia.org/.../%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE...
Φωτογράφος: Μελέτης Ζαχαράκης