Τίτλος έργου: Κώστας Κοτζιάς
Θέση: Φωκίωνος, στο ύψος της Δροσοπούλου
Έτος Κατασκευής: 1967
Υλικό Κατασκευής: Oρείχαλκος
Καλλιτέχνης: Λουκία Γεωργαντή
Πρόκειται για μια προτομή η οποία απεικονίζει τον Κώστα Κοτζιά από την μέση και πάνω. Έχει μουστάκι και φοράει γραβάτα με πουκάμισο και σακάκι. Από την τσέπη του σακακιού του προεξέχει ένα μαντήλι. Στο μαρμάρινο βάθρο στο οποίο είναι στημένη η προτομή αναγράφονται τα λόγια: «ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ».
Η Λουκία Γεωργαντή (Αθήνα 1919 – Αθήνα 2001) ήταν Ελληνίδα γλύπτρια, ζωγράφος και διακοσμήτρια. Ήταν κόρη του γλύπτη Νικόλαου Γεωργαντή (1883 – 1947). Κατά τα έτη 1935 – 1946 πήρε μαθήματα γλυπτικής από τον πατέρα της και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή των Τεχνών (Scuola dei Arti) της Φλωρεντίας.Η Γεωργαντή ασχολήθηκε και με τη δημιουργία των Μουσείων Ομοιωμάτων του Δήμου Αθηναίων και του Θεατρικού Μουσείου της Αθήνας. Ήταν φανατική συλλέκτρια πήλινων ομοιωμάτων σημαντικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας. Για το λόγο αυτό, είχε επονομαστεί «Μαντάμ Τισό» της ελληνικής γλυπτικής (Εφημ. Ελευθεροτυπία, 30. 7. 2002). Είχε μετατρέψει την ιδιωτική κατοικία της επί των οδών Αναπαύσεως 20 και Τιμολέοντος 2 στη συνοικία του Μετς στην Αθήνα σε μουσείο. Εκεί στεγάζεται σήμερα το Μουσείο Γλυπτών και Ομοιωμάτων «ΛΟΥΚΙΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΗ», το οποίο ίδρυσε η Γεωργαντή το 1992 και το δώρησε το 2000 στο Δήμο Αθηναίων. Είχε εκθέσει κατά καιρούς τα έργα της σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά. Είχε λάβει επίσης μέρος σε ομαδικές παρουσιάσεις των έργων της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η Γεωργαντή επικεντρώθηκε κυρίως με ανθρωπομορφική αντίληψη στη δημιουργία προτομών προσωπικοτήτων από το χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, αλλά και άλλων μορφών της ελληνικής κοινωνίας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται προτομές και ανδριάντες που έχουν τοποθετηθεί σε δημόσιους χώρους της Αθήνας.
Ο Κώστας Κοτζιάς γεννήθηκε το 1892 στην πόλη των Αθηνών. Ήταν γιος του εμπόρου Γιώργου Κοτζιά. Όταν ενηλικιώθηκε σπούδασε Νομική στην Αθήνα και αργότερα στην πόλη της Ρώμης. Ωστόσο το επάγγελμα του δικηγόρου δεν το εξάσκησε ποτέ. Ασχολήθηκε με τον Τύπο εκδίδοντας την εφημερίδα Χρονικά (1921-1924). Κατά την διάρκεια του Εθνικού Διχασμού στάθηκε όπως και το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής αστικής τάξης στο πλευρό του Κωνσταντίνου και γι' αυτόν τον λόγο εξορίστηκε από τους βενιζελικούς στην Κρήτη. Την εμφάνισή του στο πολιτικό προσκήνιο την πραγματοποιεί το 1934 όταν εκλέγεται με το Λαϊκό Κόμμα δημοτικός σύμβουλος της πόλης. Ωστόσο κηλίδα στην εκλογή παραμένει το γεγονός ότι οι γύρω από την πόλη προσφυγικοί συνοικισμοί μετατράπηκαν σε κοινότητες ούτως ώστε να μην μπορούν με την φιλελεύθερη κρίση τους να ανατρέψουν το προδεδικασμένο αποτέλεσμα που ήθελε ανθρώπους φίλα προσκείμενους στο καθεστώς του Μεταξά που εκείνη την περίοδο βρισκόταν στο στάδιο της προετοιμασίας για την κατάληψη της εξουσίας. Το 1936 έφυγε από το Δημαρχείο για να διοριστεί από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά Υπουργός "Διοικήσεως Πρωτευούσης". Θεωρείται αξιομνημόνευτος γι' αυτήν ακριβώς την δράση του όταν και εφάρμοσε ένα καινούργιο διοικητικό μοντέλο για τους Δήμους και τις κοινότητες του Λεκανοπεδίου. Μετά τον θάνατο του Μεταξά ο βασιλιάς του αναθέτει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης αυτός όμως αρνείται. Το 1951 επανεκλέγεται Δήμαρχος Αθηναίων και τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Καθ' όλη την διάρκεια του βίου του υπήρξε συνειδητός υποστηρικτής τόσο του ιταλικού φασισμού όσο και του γερμανικού ναζισμού. Το 1936 υποδέχτηκε ο ίδιος τον υπουργό προπαγάνδας του Χίτλερ, τον Γκαίμπελς, στο αεροδρόμιο της Αθήνας ενώ και ο ίδιος πραγματοποίησε αρκετές επισκέψεις τόσο στην Ιταλία όσο και στην Γερμανία μιλώντας με τα καλύτερα λόγια ειδικά για τον φασίστα δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.
Φωτογράφος: Ματίνα Φουντούλη