Metro - Urban Rail

▼

Μνήμη Σπύρου Λούη - In memory of Spiros Louis


Τίτλος έργου: Μνήμη Σπύρου Λούη
Θέση: Ευφορίωνος 12 & Ερατοσθένους (Παγκράτι)
Έτος Κατασκευής: 1989
Υλικό Κατασκευής: Ορείχαλκος
Καλλιτέχνης: Νίκος Περαντινός

Το ορειχάλκινο γλυπτό ύψους 1,30μ παριστάνει σε ολόσωμη μορφή έναν νεαρό αθλητή. Η ιδιότητα του παρουσιάζεται στο έργο μέσα από τα καθαρά χαρακτηριστικά του στο πρόσωπο και τις έξοχες σωματικές αναλογίες. Αποτελώντας έτσι έναν σύγχρονο Κούρο, που εμπνέεται από τα αρχαία πρότυπα. Η αρχική ονομασία του γλυπτού ήταν «Έφηβος». Το άγαλμα βρίσκεται πάνω σε μαρμάρινο βάθρο όπου είναι χαραγμένη η επιγραφή «ΜΝΗΜΗ – ΣΠΥΡΟΥ ΛΟΥΗ – ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΟΥ 1896». Το άγαλμα δεν αναπαριστά τον ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη, αλλά μέσω του γυμνού έφηβου τιμά τον αθλητή. Το γύψινο πρόπλασμα κατασκευάστηκε από τον Ν. Περαντινό το 1953, κάτι που φαίνεται και από την υπογραφή του καλλιτέχνη στην δεξιά πλευρά του γλυπτού. Η χύτευση έγινε το 1989 μετά από παραγγελία του Δήμου Αθηναίων στον καλλιτέχνη για να τιμηθεί ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης. Η τοποθέτηση στην οδό Ευφορίωνος έγινε λόγω της γειτνίασης με το Παναθηναϊκό Στάδιο αλλά και της ύπαρξης στον ίδιο δρόμο του εργαστηρίου του καλλιτέχνη Ν. Περαντινού. Ορειχάλκινο αντίγραφο του έργου «Μνήμη Σπύρου Λούη» βρίσκεται στο Μουσείο Ν. Περαντινού στην Πάρο.
 
Ο Νίκος Περαντινός (Αθήνα 1910 – Αθήνα 20 Ιουλίου 1991), ήταν Έλληνας γλύπτης, Παριανής καταγωγής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της κλασικιστικής αντίληψης της γλυπτικής του 20ού αιώνα στην Ελλάδα, επηρεασμένος βαθύτατα από την αρχαία ελληνική γλυπτική και τον ευρωπαϊκό κλασικισμό. Σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας παρουσίαζε ανθρωποκεντρικά έργα, ακολουθώντας τα εξιδανικευμένα πρότυπα της αρχαιοελληνικής γλυπτικής. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας από το 1928 έως το 1933. Κατά τα έτη 1935 – 1940 εργάστηκε στο εργαστήριο γλυπτικής του Μιχάλη Τόμπρου. Το 1941, ο Περαντινός διορίστηκε μόνιμος γλύπτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας, εγκατέλειψε όμως τη θέση αυτή το 1947 για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1949, το έργο του «Ολυμπία» βραβεύθηκε με χάλκινο μετάλλιο στο Παρισινό Σαλόνι των Γάλλων Καλλιτεχνών. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1951 και ανέλαβε και πάλι την παλιά θέση του στο Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου εργάστηκε για την αναστήλωση αρχαίων γλυπτών. Το 1972 ο Περαντινός τιμήθηκε με το Α΄ Εθνικό Βραβείο Εικαστικών Τεχνών, ενώ το Μάρτιο του 1991, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Αριστείο Καλών Τεχνών. Μετά το 1955, ο Περαντινός, ο οποίος ήταν δεινός μεταλλιοπλάστης, ασχολήθηκε και με την κατασκευή μεταλλίων, όπως οι μορφές των Ν. Καζαντζάκη, Ν. Γύζη, Κ. Καβάφη, Αγγ. Σικελιανού, Μαρίας Κάλλας κ. ά. Το 1979, φιλοτέχνησε αναμνηστικό χρυσό κέρμα των 10.000 δραχμών, με την ευκαιρία της ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. Έργα του Νίκου Περαντινού βρίσκονται στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας καθώς και στο Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, το Ινστιτούτο Καλών Τεχνών Τζων Κένεντυ στην Ουάσινγκτον κλπ.

Ο Σπύρος Λούης (1873 – 1940) γεννήθηκε στο Μαρούσι και ήταν Ολυμπιονίκης των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1896. Όταν αποφασίστηκε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, έγινε η πρόταση να διοργανωθεί μαραθώνιος αγώνας δρόμου, σε ανάμνηση της διαδρομής που είχε διανύσει ο αγγελιοφόρος Φειδιππίδης για να αναγγείλει την νίκη των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα. Ο Μαραθώνιος Αγώνας Δρόμου διοργανώθηκε στις 10 Απριλίου του 1896 όπου ο Λούης πήρε το τελικό προβάδισμα με χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Την τελευταία δημόσια εμφάνισή του την έκανε στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, όταν προσκλήθηκε ως τιμητικός φιλοξενούμενος από τους διοργανωτές. Αν. Παππά, Το Παγκράτι και τα περί τον Ιλισσόν κέντρα, Αθήνα:1999, Πολιτισμικός Οργανισμός Δήμου Αθηναίων,


Φωτογράφος: Τζούμα Καλλιόπη-Κων/να