Metro - Urban Rail

▼

Ελένη Ουράνη - Eleni Ourani


Τίτλος έργου: Ελένη Ουράνη (΄Αλκης Θρύλλος)
Διεύθυνση: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, οδός Μασσαλίας (περίβολος)
Έτος Κατασκευής: 2003
Υλικό Κατασκευής: Ορείχαλκος
Καλλιτέχνης: Πραξιτέλης Τζανουλίνος

Βασισμένος στο έργο του Γιάννη Παππά Στην αριστερή πλευρά της προτομής χαραγμένα τα λόγια του γλύπτη: «Βασισμένο στο έργο του Γιάννη Παππά Για την απόδοση Π. Τζανουλίνος 2003». Στην πρόσοψη της βάσης αναγράφονται εγχάρακτα: «ΕΛΕΝΗ ΟΥΡΑΝΗ «ΑΛΚΗΣ ΘΡΥΛΟΣ» 1896 – 1971 ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ». Και πιο κάτω: «ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΟΥΡΑΝΗ». Στην αριστερή πλευρά της βάσης: «ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ Γ. ΚΑΜΙΝΗ 2013».
 
Η προτομή της Ελένης Ουράνη είναι φιλοτέχνημα του γλύπτη Πραξιτέλη Τζανουλίνου. O Πραξιτέλης Τζανουλίνος (1955), είναι απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και στην Έκθεση για τα 150 χρόνια των Αθηνών στον Εθνικό Κήπο. Έχει τιμηθεί με το βραβείο γλυπτικής από την Ακαδημία Αθηνών το 1987 και το βραβείο ΕΜΠ το 1988.

Άλκης Θρύλος ήταν το φιλολογικό ψευδώνυμο της Ελένης Ουράνη, το γένος Νεγρεπόντη (1896-8 Δεκεμβρίου 1971). Ήταν κριτικός της λογοτεχνίας και του θεάτρου και συγγραφέας. Σύζυγός της ήταν ο ποιητής Κώστας Ουράνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα και από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την λογοτεχνία και την κριτική καλλιεργώντας έτσι την κλίση της στα γράμματα και στην κριτική σκέψη. Εμφανίστηκε το 1915 στον Νουμά, με μονόπρακτα δράματα και ποιήματα και τα πρώτα κριτικά κείμενα. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες, ανάμεσα σε αυτά την Νέα Εστία (όπου είχε την στήλη της θεατρικής κριτικής), τον Νουμά και την Ακρόπολη, στα οποία δημοσίευε κριτικές μελέτες για Έλληνες λογοτέχνες και θεατρικές παραστάσεις. Έγραψε επίσης πολλά κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων με έντονα λυρικά χαρακτηριστικά. Ήταν υποστηρίκτρια του δημοτικισμού και του φεμινισμού. Έγραψε άρθρα για φεμινιστικά ζητήματα και διετέλεσε μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στα τέλη της δεκαετίας του 1910 και τις αρχές της δεκαετίας του 1920.Τα έργα της διακρίνονται για την πρωτοτυπία και τον ρεαλισμό των απόψεών της. Ως κριτικός θεάτρου διακρίθηκε για την ειλικρίνεια και την πνευματική της καλλιέργεια στην οποία είναι έντονη ή επίδραση της γαλλική κουλτούρας αλλά και για έναν έντονο υποκειμενισμό υποκινούμενος από τις στιγμιαίες συγκινήσεις και τις συναισθηματικές της καταστάσεις. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα (1950 – η οποία αθλοθέτησε διαγωνισμό «αφηγηματικού πεζού λόγου», που το 1953 ονομάστηκε «Κώστα Ουράνη») αφηγηματικού πεζού λόγου») και της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου και των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Επίσης ήταν μέλος και πρώτος πρόεδρος της ακαδημίας των Αθηνών. Το 1970 η Ακαδημία των Αθηνών με την περιουσία που της άφησε η Ελένη Ουράνη προς τιμήν της ίδιας αλλά και του συζύγου της ίδρυσε το Ίδρυμα Κωνσταντίνου και Ελένης Ουράνη) αλλά και του καθιέρωσε το ομώνυμο βραβείο με απώτερο σκοπό την χρηματική ενίσχυση της λογοτεχνίας μέσω αυτού του βραβείου. Πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1971.


Φωτογράφος: Έφη Δουβόγιαννη