Τίτλος έργου: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Θέση: Εθνικός Κήπος
Έτος Κατασκευής: 1926
Υλικό Κατασκευής: Μάρμαρο
Καλλιτέχνης: Φωκίων Ρωκ
Ο Φωκίων Ρωκ (Αργοστόλι 1891 - Αθήνα, 18 Μαρτίου 1945) ήταν Έλληνας γλύπτης, σκιτσογράφος και συγγραφέας. Ήταν απόγονος Γάλλων εγκαταστημένων στην Ελλάδα από το 18ο αιώνα και γιος του Ιωάννη Ρωκ (1859 - 1909), αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού.
Ο Φωκίων Ρωκ (Αργοστόλι 1891 - Αθήνα, 18 Μαρτίου 1945) ήταν Έλληνας γλύπτης, σκιτσογράφος και συγγραφέας. Ήταν απόγονος Γάλλων εγκαταστημένων στην Ελλάδα από το 18ο αιώνα και γιος του Ιωάννη Ρωκ (1859 - 1909), αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού.
Ο Φωκίων Ρωκ, μετά τις γυμνασιακές σπουδές του στην Αθήνα, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους και τραυματίστηκε στη μάχη του Δρίσκου. Αγαπούσε τον περιηγητισμό, τα βιβλία, τη μουσική και την ιστορία της Τέχνης. Στις αναμνήσεις του αναφέρει ότι ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης ξεψύχησε στα χέρια του. Στη συνέχεια, ο Ρωκ φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, κοντά στον καθηγητή της γλυπτικής Θωμά Θωμόπουλο, από όπου αποφοίτησε το 1925 με το πτυχίο της Πλαστικής. Συμπλήρωσε τος σπουδές του στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών (Ecole Superiere des Beaux Arts) και στην Ακαδημία της Γκραντ Σωμιέρ (Academie de la Grande Chaumiere). Εργάστηκε και στο εργαστήριο του Κώστα Δημητριάδη στο Παρίσι. Το 1930 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου διορίστηκε έφορος της Συλλογής Γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε Πλαστική. Στο διάστημα αυτό επανεγγράφηκε ως σπουδαστής στη Σχολή και το 1943 έλαβε το πτυχίο της Γλυπτικής. Επιστρέφοντας από το Παρίσι στην Αθήνα, άνοιξε εργαστήριο από κοινού με τους ζωγράφους Περικλή Βυζάντιο και Παύλο Καλλιγά (1922 - 1928) στους Αέρηδες στην Πλάκα, επί της οδού Διογένους αριθ. 4. Το εργαστήριο αυτό λειτούργησε ως καλλιτεχνικό στέκι, κατά το πρότυπο των γαλλικών ατελιέ της Μονμάρτρης, όπου σύχναζαν ο Φωκίων Ρωκ, ο Παύλος Καλλιγάς, οι ποιητές Μιλτιάδης Μαλακάσης και Κώστας Ουράνης κ. ά. Το κτίσμα (όπου στεγάζεται σήμερα μια ταβέρνα) σώζεται μέχρι και σήμερα, με εντοιχισμένη αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα, όπου αναφέρεται ότι "Το κτίριο αυτό στέγασε το ατελιέ των Περικλή Βυζαντίου, ζωγράφου, Παύλου Καλλιγά, ζωγράφου, Φωκίωνα Ρωκ, γλύπτη, 1922 - 1928.
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού και ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1824, από πατέρα ηπειρωτικής καταγωγής. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη Λευκάδα και στην Κέρκυρα. Ύστερα πήγε στη Γαλλία και στην Ιταλία και σπούδασε νομικά. Το επάγγελμα του δικηγόρου δεν το εξάσκησε ποτέ. Αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην ποίηση. Ήταν πλούσιος κι έμενε στο γραφικό νησάκι Μαδουρή. Χρησιμοποιώντας επικολυρικό στίχο, ο Βαλαωρίτης έγραψε για τους άθλους των αγωνιστών του '21. Τα ποιήματά του αγαπήθηκαν στην εποχή τους, αλλά εξακολουθούν να εκτιμώνται ακόμη και σήμερα. Απέκτησε τον τίτλο του εθνικού ποιητή, ως ο πρώτος που έσκυψε «στις εγχώριες πηγές με την απόφαση να κάνει ελληνική ποίηση». Παράλληλα με την ποίηση επιδόθηκε και στην πολιτική. Έγραψε πολλά ποιήματα στα οποία διακρίνει κανείς μια πατριωτική ρωμαλεότητα, έναν ασυγκράτητο πατριωτισμό και μια αχαλίνωτη φαντασία. Από τα έργα του, που γνώρισαν επανειλημμένες εκδόσεις από τη βιβλιοθήκη Μαρασλή, σπουδαιότερα είναι τα εξής: Στιχουργήματα, Μνημόσυνα, Κυρά Φροσύνη, Θανάσης Διάκος, Φωτεινός, Αστραπόγιαννος κλπ. Πέθανε στη Λευκάδα το 1879 από καρδιακή πάθηση.
Φωτογράφος: Σοφία Γ. Μπατσίλα