Metro - Urban Rail

▼

Στέφανος Δραγούμης - Stephanos Dragoumis


Τίτλος έργου: Στέφανος Δραγούμης
Θέση: Ζάππειο
Έτος Κατασκευής: 1951
Υλικό Κατασκευής: Μάρμαρο
Καλλιτέχνης: Ναταλία Μελά

Ο Δραγούμης απεικονίζεται σε μέση ηλικία με πυκνά, φουντωτά μαλλιά, μουστάκι και μούσι στο πηγούνι. Φοράει παλτό και παπιγιόν. Στην βάση αναγράφονται τα λόγια: «ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ν. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ 1842 – 1923».
 
Η Ναταλία (ή Νάτα) Μελά είναι επιφανής Ελληνίδα γλύπτρια, η οποία γεννήθηκε το 1923 στην Κηφισιά Αττικής. Η Ναταλία Μελά μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον με ιστορικές ρίζες. Είναι εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Ο πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Μελάς και η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας μαζί με το Γεώργιο Σταύρου. Η γιαγιά της από την πλευρά του πατέρα της προερχόταν από το γένος Δραγούμη και ήταν αδελφή του Ίωνα Δραγούμη και κόρη του Στέφανου Δραγούμη. Το 1942 εγγράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με καθηγητές τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχάλη Τόμπρο. Εργάστηκε και στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη. Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον καθηγητή Δημήτρη Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου και αργότερα για το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Μετά την αποφοίτησή της άνοιξε δικό της εργαστήριο στον τελευταίο όροφο ενός σπιτιού στη Βασιλίσσης Σοφίας και λίγο αργότερα, το 1945, στον στάβλο ενός σπιτιού στην οδό Μουρούζη. Εκεί μαζεύονταν, μεταξύ πολλών άλλων, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος και ο Γιάννης Μόραλης. Πήρε μέρος στην ίδρυση της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός». Για δέκα χρόνια παύει να δουλεύει, ασχολούμενη με την κατασκευή σκηνικών στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Η Ναταλία Μελά δούλεψε αρχικά με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επιστρέφει από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στρέφεται στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης. Χρησιμοποιεί "ready-made" σιδηρικά και εργαλεία, τα οποία προμηθεύεται από την οδό Αθηνάς. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό κόσμο, πτηνά και ζώα - κοκόρια, κριάρια, ταύρους, κατσίκες, περιστέρια – και από την ελληνική μυθολογία. Τα έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Στέφανος Δραγούμης (Αθήνα, 1842 - Αθήνα, 17 Σεπτεμβρίου 1923) ήταν Έλληνας πολιτικός και δικαστικός. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1910. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε στο δικαστικό σώμα μέχρι το 1875, οπότε και ανέλαβε γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αναμίχθηκε για πρώτη φορά στην πολιτική το 1879, όταν εκλέχτηκε βουλευτής Μεγαρίδος με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Κατά την πρωθυπουργία του Τρικούπη χρημάτισε δύο φορές υπουργός Εξωτερικών, (1886-1889) και (1892-1893) καθώς και υπουργός Δικαιοσύνης και Εσωτερικών. Μετά τον θάνατο του Τρικούπη, συνέχισε να πολιτεύεται ως ανεξάρτητος. Ο Στέφανος Δραγούμης υπήρξε ένας από τους κύριους οργανωτές του Μακεδονικού Αγώνα, μαζί με τον γιο του, Ίωνα Δραγούμη και τον γαμπρό του Παύλο Μελά. Την περίοδο 1906-1908 μαζί με τους Δημήτριο Γούναρη, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Ανδρέα Παναγιωτόπουλο, Α. Αλεξανδρή και Εμμανουήλ Ρέπουλη, συγκρότησε την λεγόμενη τότε «Ομάδα των Ιαπώνων». Αργότερα διετέλεσε γενικός διοικητής Κρήτης (1912) και στη συνέχεια γενικός διοικητής Μακεδονίας (1913). Στη διάρκεια του εθνικού διχασμού (1915-1917), συντάχθηκε με τους αντιβενιζελικούς και ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη και στην κυβέρνηση του Στέφανου Σκουλούδη.


Φωτογράφος: Σοφία Γ. Μπατσίλα