Τίτλος έργου: Ερωτικό
Θέση: Εθνική Γλυπτοθήκη – Πάρκο Γουδή
Έτος Κατασκευής: 1979
Υλικό Κατασκευής: Μάρμαρο
Καλλιτέχνης: Θεόδωρος Παπαγιάννης
Η ανθρώπινη μορφή αποτελεί αποκλειστικά σχεδόν το θέμα της γλυπτικής του Θόδωρου Παπαγιάννη, απαλλαγμένη όμως από τη νατουραλιστική απόδοση. Ανάμεσα στις συνθέσεις του, το ζευγάρι σε όρθια ή καθιστή στάση, αλλά και σε ερωτική περίπτυξη, κατέχει ιδιαίτερη θέση. Το ερωτικό αγκάλιασμα υπήρξε έναυσμα για τη δημιουργία μιας σειράς έργων όπως το «Ερωτικό». Οι μορφές συμπλέκονται και δημιουργούν συνθέσεις τεκτονικές που σχηματίζονται από γεωμετρικούς όγκους και απηχούν την κυβιστική γλυπτική του Ανρί Λωράνς, του Όσιπ Ζάντκιν ή του Ζακ Λίπσιτς. Ταυτόχρονα όμως δανείζονται στοιχεία από εικόνες της φύσης κρατημένες στη μνήμη του καλλιτέχνη από παλιά: «…αναγνωρίζω συχνά μέσα στις ερωτικές μου συνθέσεις συγκεκριμένα τοπία από όγκους βουνών που σχεδίασα κάποια χρόνια… Βλέπω το γυναικείο σώμα να μεταμορφώνεται σ’ ένα περιπετειώδες σύνολο από λόφους και πεδιάδες…» γράφει χαρακτηριστικά περιγράφοντας τη δουλειά του.
Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1942. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γιάννη Παππά, και συνέχισε τις σπουδές του στην Μεσόγειο. Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι παρακολουθώντας μαθήματα που αφορούσαν νεότερα υλικά γλυπτικής. Το 1987 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών και σήμερα είναι Διευθυντής του Α’ Εργαστηρίου Γλυπτικής. Έχει δημιουργήσει πολλά δημόσια γλυπτά και προτομές, ενώ φιλοτέχνησε μετάλλια και νομίσματα. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Θεόδωρου Παπαγιάννη ευνοήθηκε από το κλίμα του Μεταμοντερνισμού. Ενθαρρυμένος επέστρεψε σε τοπικές παραδόσεις και, χρησιμοποιώντας απλά υλικά, απελευθερώθηκε από την αυστηρή συμμόρφωση στα διεθνή ρεύματα. Το έργο του αποπνέει γνησιότητα και αισιοδοξία, κυρίως όμως μια βαθιά ανθρωπιά.
Φωτογράφος: Μελέτης Ζαχαράκης