Τίτλος έργου: Αισχύλος
Θέση: Λεωφόρος Αμαλίας (Εθνικός Κήπος)
Έτος Κατασκευής: 2002
Υλικό Κατασκευής: Ορείχαλκος
Καλλιτέχνης: Γεώργιος Καλακαλλάς
Η φιλοτέχνηση των τριών τραγικών ποιητών της αρχαιότητας (Αισχύλου – Σοφοκλή και Ευριπίδη) έγινε το 2002 μετά από παραγγελία του Δήμου Αθηναίων στον καλλιτέχνη. Οι προτομές παρουσιάζονται ερμητικά κατά μέτωπο και εδράζονται σε βάθρα από σκυρόδεμα και μαρμαροθέτηση. Η κατασκευή τους έγινε με χορηγία των αδελφών Χόντου. Και οι τρεις προτομές έχουν την ίδια δομή. Στην μαρμάρινη βάση τους αναγράφεται «ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ 2002» και πιο πάνω αναγράφονται το όνομα του ποιητή, η ημερομηνία γέννησης και η ημερομηνία θανάτου του. Οι προτομές βασίζονται σε αντίστοιχα αγάλματα των ποιητών από την αρχαιότητα.
Ο Γιώργος Καλακαλλάς γεννήθηκε στον Τύρναβο, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, γλυπτική, θεωρητικές και ιστορικές σπουδές. Αποφοίτησε το 1962 και την ίδια χρονιά έλαβε το Α' βραβείο στον διαγωνισμό για το μνημείο του Αυξεντίου στην Κύπρο. Από το 1965 έγινε καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο της Αρχιτεκτονικής Σχολής. Για την προσφορά του στην εκπαίδευση έχει τύχει ειδικού βραβείου, ενώ αποτελεί ύψιστη τιμή για την Ελλάδα η βράβευση του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το βραβείο "Αργυρού ECU" για τις δραστηριότητές του, οι οποίες "προάγουν την ιδέα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης". Έχει πραγματοποιήσει 32 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε 90 ομαδικές στην Ελλάδα και σε 60 χώρες στο εξωτερικό. Μνημεία και έργα του έχουν στηθεί σε δημόσιους χώρους. Επίσης έργα του βρίσκονται σε μουσεία, πινακοθήκες, ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής του Ε.Μ. Πολυτεχνείου.
Ο Αισχύλος παρουσιάστηκε νωρίς στους δραματικούς αγώνες, κατά την 70ή Ολυμπιάδα (499/496 π.Χ.), όταν διαγωνίστηκε εναντίον των δραματικών ποιητών Πρατίνα και του Χοιρίλου. Ήταν Αθηναίος πολίτης που μετείχε στις μάχες κατά των Περσών. Στο έργο του συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Σύμφωνα με τον G. Thomson ο Αισχύλος ήταν οπαδός του Πυθαγόρα και τα δράματά του είναι γεμάτα πυθαγόρειες ιδέες. Ο ίδιος θεωρούσε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του τη συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία του Αρτεμισίου και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όλα τα προηγούμενα πρέπει να εξετάζονται μαζί με την πιθανή συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια, στη λατρεία της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Ταξίδεψε και δεύτερη φορά στη Σικελία πιθανώς εξαιτίας της διαφωνίας του με το αθηναϊκό κοινό - όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους του Αριστοφάνη. Πέθανε στη Γέλα το 456/455 π.Χ.. Λέγεται ότι σκοτώθηκε όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει. Οι Αθηναίοι εξασφάλισαν την υστεροφημία του μεγάλου δραματικού ποιητή, ψηφίζοντας νόμο σύμφωνα με τον οποίο επιτρεπόταν όποιος ήθελε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με έργα του Αισχύλου. Από τα επιγραφικά στοιχεία που διαθέτουμε η πρώτη του νίκη στους δραματικούς αγώνες των Μεγάλων Διονυσίων σημειώνεται το 484 π.Χ. και την ακολούθησαν άλλες 12. Στις καινοτομίες που εφήρμοσε ο Αισχύλος περιλαμβάνονται η προσθήκη του δευτεραγωνιστή, η μείωση των χορικών, η έξαρση του λόγου και η σύσταση της τριλογίας ενιαίου περιεχομένου. Όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις οδήγησαν στην τελική ποιητική του περίοδο, η οποία αποτυπώνεται στη μνημειώδη Ορέστεια.
Φωτογράφος: Σοφία Γ. Μπατσίλα