Τίτλος έργου: Επινίκιο
Θέση: Πλατεία Φιλικής Εταιρείας, Κολωνάκι
Έτος Κατασκευής: 1986
Υλικό Κατασκευής: Ορείχαλκος
Καλλιτέχνης: Γιώργος Γεωργιάδης
Το γλυπτό βρίσκεται στην Πλατεία Φιλικής Εταιρείας και είναι έργο του Γιώργου Γεωργιάδη. Πρόκειται για ένα αφαιρετικό γλυπτό από ορείχαλκο, τοποθετημένο σε δίβαθμο βάθρο από μπετόν με μαρμαροθέτηση, που λειτουργεί και ως κάθισμα. Στην μπροστινή όψη του βάθρου υπάρχει μικρή ταμπέλα που αναγράφει «ΕΠΙΝΙΚΙΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, 1986». Παρουσιάζει μια καθιστή γυναικεία μορφή παραμορφωμένη, χωρίς χέρια, που στα πόδια της είναι τοποθετημένο ένα παραδοσιακό έγχορδο όργανο (λαούτο) σαν να πρόκειται να παίξει. Χαρακτηριστικό είναι ένα μικρό φτερό στον αριστερό της ώμο που δραματοποιεί τη σύνθεση, αποδίδοντας μια Νίκη ανίκανη να πετάξει. Στο βασικό πλέον θέμα του, το ακέφαλο γυναικείο σώμα, χωρίς χέρια και με κομμένα τα πέλματα, τυλιγμένο από τα γόνατα μέχρι κάτω από το στήθος με ένα κομμάτι ύφασμα. Νίκες με κομμένα φτερά, αποκτούν δραματικό χαρακτήρα και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα εξωπραγματική. Οι παραμορφώσεις που υφίστανται αυτές οι μορφές, μεμονωμένες ή σε συμπλέγματα, τις ανάγουν σε σύμβολα.
Ο Γιώργος Γεωργιάδης ήταν μαθητής του Γιάννη Παππά στην AΣKT και ειδικεύτηκε στη Φλωρεντία στην τεχνική του μετάλλου. Την περίοδο 1960-1980 δίδαξε σχέδιο στις σχολές Δοξιάδη και Πετρά. Eχει φιλοτεχνήσει αρκετά μνημεία στη Ελλάδα. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και σε Πανελλήνιες. Η συμμετοχή του σε ομαδικές διοργανώσεις περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι το 1960, της Αλεξάνδρειας το 1976, όπου κέρδισε το Β΄ βραβείο, και της Βενετίας το 1984, τη Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Γλυπτικής στο Παρίσι, καθώς και την έκθεση "Οι Τέχνες στην Ευρώπη" το 1976 στις Βρυξέλλες, όπου τιμήθηκε με το Α΄ βραβείο.Ο Γεωργιάδης ξεκίνησε τη δημιουργική του πορεία με σκηνές από την καθημερινή ζωή. Από το 1967 άρχισε να επικρατεί στο έργο του το σουρεαλιστικό στοιχείο. Από τη δεκαετία του 1980 δεν ενδιαφέρεται πλέον τόσο για τον συμβολικό ρόλο της μορφής, όσο για τα πλαστικά στοιχεία. Την ίδια επίσης περίοδο τον συγκινεί το δράμα του Τρίτου κόσμου και, χρησιμοποιώντας μεθόδους όπως το φωτογραφικό ρεαλισμό, δημιουργεί έργα που διακρίνονται για την αμεσότητα των μηνυμάτων τους.
- ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
- Τα Γλυπτά της Αθήνας, Υπαίθρια Γλυπτική 1834 – 2004 (Ζέτα Αντωνοπούλου, Εκδ. Ποταμός)
Φωτογράφος: Δήμητρα Θεοδωρίδου